ابتدا اين كانال ها در امريكاي جنوبي مورد استفاده قرار گرفتند و براي پرورش قزل الا به منظور افزايش و بازسازي ذخاير رودخانه ها و درياها و براي صيدبا قلاب طراحي شده اند.
كانالهاي دراز شامل كامالهاي اجري يا بتوني مي باشند كه در عمق زمين يا بالاتر از سطح ان بر روي يك سطح محكم ساخته مي شوند.
كانال ها از نظر طولي مي توانند به صورت متوالي (ممتد)و حداكثر تا طول 100 متر باشند كه با ديواره هاي عرضي يا پرده به چندين بخش تقسيم مي شوند اما داراي يك منبع تامين اب مشترك هستند كه اب از همه انها از يك انتهاي كانال به انتهاي كانال ديگر جريان مي يابد.
اين ابراهه ها نسبتا باريكند; عرض انها معمولا بين 2-4 متر و عمق ان بندرت به بيش از 1 متر مي رسد.
گاهي اوقات اين كانالها با عرض دو برابر ساخته مي شوند كه يك ديوار تقسيم كننده مركزي در نظر ميگيرند كه در وسط واقع شده و به سمت پايين ادامه مي يابد.در داخل كانال و در هر دو انتهاي ان دهانه هايي وجود دارد كه با توري يا دريچه مي توان انها را مسدود نمود.
ساير انواع كانال ها شامل مسير هاي هم مركز كانالهاي دايره اي و مارپيچي پهن هستند.
مدير سايت : اين شيوه ساخت اتخر يكي از مرسوم ترين شيوه هاي پرورش ماهي قزل آلا مي باشد . از اين شيوه در مكانهايي استفاده مي شود كه منابع تامين آب از رودخانه ها و چشمه هاي پر آب مي باشد . مزاياي اين روش اين است كه نيازي به اكسيژن دهي به آب ندارد - نيازي به تميز كردن مداوم استخر ها ندارد - نيازي به تجهيزات فيلتراسيون و هواده و ... ندارد . معايب اين روش : نميشود طغيانها و بارانهاي موسمي را كنترل كرد - آلودگي هاي در مسير رودخانه يا چشمه يا قنات را نمي توان كنترل كرد.
كلا اگر از اين شيوه در رودخانه ها استفاده شود ، بازدهي و سوده خوبي دارد به شرطه اينكه استخرها بصورت مهندسي ساخته شود.
منبع: persianghezel.com